De jaren '90.
Sportieve successen komen in de negentiger jaren. SDOO promoveert naar de KNVB.
Frans van Balgooi(jr) was inmiddels voorzitter geworden (in 1989) en daarmee de opvolger van Christ van Bussel. Zijn grote doel was om met S.D.O.O. uit de afdeling Nijmegen te komen en te promoveren naar de K.N.V.B. Maar zover was S.D.O.O. nog lang niet. S.D.O.O. bezat goede jeugdelftallen en men hoopte, dat daar op den duur iets uit moest komen.
Het bestuur was inmiddels bijna helemaal gewijzigd en bestond nu uit:
Frans van Balgooi (voorzitter)
Marinus de Bruijn (secretaris)
Heinz Kroon (penningmeester)
Joke Nijenhuis (senioren)
Geurt Keuken (jeugd)
Frits Onderstal (onderhoud)
Wim Rutjes (acties)
Alhoewel in een eerder stadium al het een en ander aan de kantine was gedaan, wilde het bestuur het gebouw nu grondig opknappen. S.D.O.O. miste hiervoor echter het geld. De gemeente was bereid om een stimuleringssubsidie te geven van f5500,-- en om een gemeentegarantie af te geven voor f28200,--. Zowel de kantine, als de kleedruimtes konden nu onder handen genomen worden.
Het jaar 1991 stond vooral in het teken van het 65-jarig bestaan van de vereniging. Er werd gehoopt op een kampioenschap of een promotieplaats. De festiviteiten werden niet zo groots opgezet, dan bij het vorige jubileum.
Maar men wilde het ook niet ongemerkt voorbij laten gaan. Er werd een driedaags- programma gemaakt in het weekend van vrijdag 24 mei tot en met zondag 26 mei.
In jeugdcentrum Barracoude werd op vrijdag een disco-avond georganiseerd met medewerking van "Keizerstad Radio". Op zaterdag was er een zeskamp voor de jeugd met een voetbalwedstrijd tussen de jeugd en de ouders.
Voorafgaande aan de reünie, die gehouden werd in dorpshuis "De Rauwendaal", was er een wedstrijd tussen oud-leden. 's Avonds was er een feestavond in "De Rauwendaal" m.m.v. Melody. Op zondag speelde het dameselftal tegen een oud-dames elftal en speelde het 2de elftal tegen Toesj. Het eerste elftal speelde tegen de semi-profs van FC Wageningen. 's Avonds was er open huis in de kantine m.m.v. Transit Four.
In dezelfde periode was men bij S.D.O.O. meer bezig met de nacompetitie, voor promotie naar de hoofdklasse, dan met het jubileum. S.D.O.O. was achter kampioen Lienden, als tweede geëindigd in de 1e klasse A. Dit gaf recht op het spelen van nacompetitie-wedstrijden. De tegenstanders waren HAVO (12e in de hoofdklasse) en Trekvogels (2e in de1e klasse B).
S.D.O.O. begon de serie met een uitwedstrijd bij HAVO. In een spannende wedstrijd nam S.D.O.O. een 1-0 voorsprong door Rene Petersen, die uit een vrije trap van Jasper Bal, de bal tegen het net schoof. HAVO kwam toch nog gelijk. De maker van dit doelpunt was de onfortuinlijke S.D.O.O.-speler Willy Peters. Kort voor tijd besliste Wilfried Schrijner door middel van een kopbal de wedstrijd. Na elke wedstrijd moest een strafschoppenserie genomen worden, die van belang zouden zijn bij een gelijke eindstand van de totale nacompetitie. S.D.O.O. nam deze serie slecht en verloor deze serie met 3-2. De volgende wedstrijd was Trekvogels - HAVO.
De wedstrijd met 3-2 door HAVO gewonnen, terwijl zij de strafschoppenserie verloren met 5-4. Bij de strafschoppenserie waren echter fouten gemaakt, waartegen door HAVO bezwaar werd aangetekend. S.D.O.O. moest nu de laatste wedstrijd thuis tegen Trekvogels spelen.
Bij een gelijkspel of winst zou S.D.O.O. promoveren. S.D.O.O. verloor de wedstrijd echter met 1-0. De strafschoppenserie werd echter met 3-1 gewonnen. Dit hield in dat alle teams een gelijk aantal punten en dat ook het doelsaldo precies gelijk was. In de strafschoppenserie had ook elke vereniging 1x gewonnen. Wel had S.D.O.O. hierin het beste doelsaldo. Door de onregelmatigheden bij de strafschoppenserie van HAVO-Trekvogels kon nu geen beslissing genomen worden. De K.N.V.B. kwam met verschillende voorstellen, maar hierin kon S.D.O.O. zich niet vinden. S.D.O.O. schakelde zelfs een advocaat in, om ondersteund te worden. De uiteindelijke oplossing was, dat de K.N.V.B. besloot om, HAVO, Trekvogels en S.D.O.O. voor het volgende seizoen allemaal in te delen in de hoofdklasse. S.D.O.O. was dus eindelijk gepromoveerd en na 27 jaar, terug in de hoofdklasse.
In dit jaar werd er ook voor de eerste maal gestreden om de Gemeente cup. Het ging hier niet om alleen wedstrijden van de eerste elftallen Driel, E.M.M. en S.D.O.O. De E- en F- pupillen, de veteranen en de eerste elftallen speelden tegen elkaar, waarna de punten bij elkaar opgeteld werden, om de winnaar aan te wijzen. Driel was de eerste winnaar van de Gemeente cup. Deze wedstrijden zouden jaarlijks gespeeld worden, maar na een paar jaar werden deze wedstrijden om de Gemeente cup niet meer gespeeld, omdat er te weinig animo was.
Het eerste seizoen in de hoofdklasse werd een moeilijk seizoen. S.D.O.O. wist zich maar net te handhaven. In de laatste wedstrijd speelde S.D.O.O. gelijk (1-1) tegen Avios. S.D.O.O. eindigde 1 punt boven Ewijk, dat nu samen met S.V.O.'68 en D.V.O.L. degradeerde naar de 1e klasse. S.D.O.O. moest opnieuw nacompetitie spelen en wist zich op deze wijze te handhaven in de hoofdklasse. In de twee volgende jaren speelde S.D.O.O. goed mee en eindigde respectievelijk op een 5e en 8e plaats.
In 1993 kwam het bericht, dat het trainingsveld en het toenmalige tweede veld moesten wijken voor de uitbreiding van het industrieterrein. S.D.O.O. wilde hieraan wel meewerken, maar hadden wel wat problemen met de wijze waarop de gemeente de nieuwe velden wilden realiseren Er lagen brede sloten achter de te realiseren velden. Dit was in de eerste plaats een gevaar voor de jeugdleden, die daar moesten trainen. Een ander punt was, dat ook de ballen, die over de sloot gingen weer moesten worden opgehaald. Hiervoor moest je kilometers om rijden, om deze ballen weer terug te krijgen. Na goed overleg tussen de gemeente en het bestuur werd er voor alle problemen een oplossing gevonden. S.D.O.O. had de velden en de trainingsvelden nu mooi bij elkaar liggen en was er in feite alleen maar op vooruit gegaan. Er kwamen zelfs 4 extra lichtmasten op de trainingsvelden, zodat de hele oefenhoek altijd gebruikt kon worden.
EINDELIJK NAAR DE KNVB.
Het grote doel van het bestuur en met name van voorzitter Frans van Balgooi was om te promoveren naar de 4e klasse KNVB. Al jaren hoopte men hierop, maar steeds kwam S.D.O.O. te kort om dit te verwezenlijken. In het seizoen ‘94-'95 lukte dit dan eindelijk. Het ging echter niet van een leien dakje.
In de competitie was het in de hoofdklasse, zowel bovenaan, als onderaan de ranglijst erg spannend Elke wedstrijd , met name aan het eind van de competitie, had zijn belangen. S.D.O.O. en Trajanus, dat gedegradeerd was uit de 4e klasse, streden zij aan zij om de titel. S.D.O.O. speelde de laatste wedstrijd bij HAVO en won deze wedstrijd, na 2x achter gestaan te hebben, met 5-2. Trajanus won hun laatste wedstrijd eveneens, met 2-1 tegen RODA'28, zodat beide clubs samen bovenaan eindigden. Een beslissingswedstrijd moest de kampioen aanwijzen.
Op 21 mei 1995 werd deze wedstrijd gespeeld op het sportpark van spcl Bemmel. Trajanus begon de wedstrijd sterk en opende al snel de score. Nog voor rust leek het, dat Jasper Bal zou scoren, maar hij vond de keeper op zijn weg, uit de rebound scoorde Wender de Beet de gelijkmaker. In de tweede helft dreigde het als nog mis te gaan. Trajanus kreeg een strafschop te nemen. Maar doelman Erwin van de Steeg wist de bal uit het doel te houden. Uit een snelle aanval via John Lenting wist uiteindelijk Jasper Bal de beslissende treffer te scoren.
S.D.O.O. was kampioen en promoveerde naar de 4e klasse KNVB.
De spelersgroep, die dit realiseerde, bestond uit: Jasper Bal, Wilfried Schrijner, Dennis Nijenhuis, Tommie Aalbers, Erik van Brandenburg, John Wels, Jopie Bosman, John Lenting, Norbert Jan Konings, Peter van Bussel, Teunis Roelofse, Rene Petersen, Erwin van de Steeg, Wim Nijenhuis, Bob Siccama, Edwin Courbois, Ruud Heymans en Wender de Beet.
De begeleiding van dit team bestond uit : Rik Gerritsen (trainer), John de Lange (2e trainer), Peter Velthuizen (verzorger) Ed Jansen (grensrechter), Joop Driessen (leider), Rene Tommel (keeperstrainer).
S.D.O.O. speelde het eerste jaar in de 4e klasse E voornamelijk tegen degradatie. De meeste vereniging kenden we nog van het verleden. Het waren voornamelijk clubs, die voorheen uitkwamen in de afd Nijmegen. De doelstelling was handhaven. Het lukte het team van Rik Gerritsen, die inmiddels te kennen had gegeven de club aan het eind van het seizoen, na 7 seizoenen, te verlaten, om zich te handhaven. De laatste wedstrijd werd tegen en in Lienden met 1-2 gewonnen en dit was net voldoende, om Trekvogels en Union voor te blijven.
Theo Leenders uit Elst nam het roer van Rik Gerritsen over en kon, in het seizoen ‘96-'97, verder met dezelfde spelersgroep. S.D.O.O. eindigde dit seizoen op de 9e plaats, maar bleef in ieder geval in punten verder weg van de degradatiegroep en dat gaf hoop voor de toekomst. Inmiddels was Leen Winter voorzitter geworden, als opvolger van Frans van Balgooi. In het seizoen ‘97-'98 werd S.D.O.O. ingedeeld in de 4e klasse F, hetgeen inhield, dat we niet meer tegen de Nijmeegse clubs, maar tegen de Arnhemse clubs moesten spelen. In een ver verleden hadden we hier nog eens om gevraagd, maar nu zaten we er niet op te wachten en waren net zo lief in de 4e klasse E gebleven. De eerste twee wedstrijden gingen verloren, maar toch wist S.D.O.O. daarna terug te komen en speelde deze competitie voornamelijk in de middenmoot. Ondanks dat de laatste drie wedstrijden werden verloren, een slecht begin en een slecht einde, eindigde S.D.O.O. op de 8e plaats.
Inmiddels had S.D.O.O. in Tonny Jansen zijn achttiende voorzitter, sinds de oprichting in 1926. Hij volgde, halverwege het seizoen ‘97-'98, Leen Winter op, die maar zo kort voorzitter is geweest, omdat het niet meer was te combineren met zijn werk.
Trainer Theo Leenders vertrok uit Heteren naar Dodewaard en werd opgevolgd door Ron Stoffelen uit Elst, die daarvoor trainer van Spcl Valburg was. Jasper Bal, jarenlang met o.a. Peter van Bussel de spelbepalende speler, besloot om lager te gaan voetballen, hetgeen jammer was, omdat hij zeker nog het één en ander voor dit jonge team had kunnen betekenen.
S.D.O.O. startte goed aan de competitie en stond na drie wedstrijden zelfs op de 2de plaats. In de volgende 5 wedstrijden werd er slechts 1 punt gehaald en S.D.O.O. zakte naar de laatste plaats. Halverwege de competitie kwam S.D.O.O. weer wat opzetten en leek handhaven toch mogelijk. Maar in de laatste wedstrijden ging het toch mis en eindigde S.D.O.O. nog voor Vitesse '92 op de voorlaatste plaats. Dit hield degradatie naar de 5e klasse in.
In deze periode werd ook bekend, dat SDOO weg moest van sportpark "Het Lage Land". Het Kruidvat had de grond nodig om te kunnen uitbreiden.
Het bestuur was hierover in onderhandeling met de gemeente. Er werden diverse plaatsen genoemd, waar het sportpark moest komen. Eén van de suggesties was dat het sportpark langs de Rijndijk richting Randwijk zou komen. Men had toen het idee, dat het nieuwe sportpark er in 2001 zou liggen.
Dat zou een mooie datum zijn, omdat SDOO in dat jaar het 75-jarig bestaan gaat vieren. De feestcommissie, die dit feest moest gaan organiseren, kreeg van het toenmalige bestuur, dan ook de opdracht mee, om er rekening mee te houden, dat de festiviteiten op het nieuwe sportcomplex gevierd zouden worden.
Zoals zo vaak in de sport was er naast dit dieptepunt ook sprake van een hoogtepunt. Het 2de elftal werd kampioen, met promotie als gevolg. De overige seniorenteams hebben op een verdienstelijke wijze deelgenomen aan de competitie. Ook de junioren- en pupillen hebben - ondanks een moeilijk seizoen - op een verdienstelijke wijze deelgenomen aan de competitie.
In 1999 ging men zich ook, landelijk, bezighouden met de verloedering op de sportvelden. Er gebeurden in Nederland steeds vaker dingen, die niet op een voetbalveld thuis horen. De KNVB wilde dit uitbannen en SDOO was één van de clubs die hier helemaal achter stonden.
Gedragsconvenant tegen voetbalagressie
De verloedering heeft de afgelopen jaren zulke grote, zorgwekkende vormen aangenomen dat de KNVB heeft besloten de aanval in te zetten tegen onverlaten die er alleen maar op uit lijken te zijn om de amateurvoetbalsport om zeep te helpen. Zaterdag 18 april vorig jaar werd het convenant ten doop gehouden. Een schriftelijke gedragscode waarmee de voetbalbond de normen en waarden in de voetballerij weer op peil hoopt te brengen. De steun van de clubs is hierbij onontbeerlijk, vertelt woordvoerster Petra ten Pas van de KNVB. Maar ruim een jaar na dato blijken de meeste
Het moet maar eens afgelopen zijn met de verbale en fysieke agressie op en rond de voetbalvelden. De KNVB wil paal en perk stellen en heeft in dat kader een gedragsconvenant in het leven geroepen die door alle verenigingen van het district Oost kunnen worden ondertekend. Maar het loopt nog niet bepaald storm op het bondsbureau In Deventer. Slechts 121 van de 536 aangesloten voetbalclubs hebben openlijk hun steun betuigd aan de actie. Daarvan zijn er maar vier afkomstig uit de Betuwe.
Voorzitter Tonny Jansen van SDOO uit
Heteren was de eerste die het
gedragsconvenant van de KNVB
ondertekende. Pas drie Betuwse
voetbalclubs zijn hem daarin gevolgd.
(De Gelderlander 13-02-99)
De jeugdafdeling groeit.
De vereniging werd groter, nu ook het dorp Heteren groter werd. Met name de jeugdafdeling profiteerde hiervan. Er kwamen jaarlijks meer leden bij.
Vooral was dat te merken aan het aantal pupillenteams. De jeugdafdeling had steeds meer vrijwilligers nodig om de jeugdafdeling te kunnen laten draaien. M
idden 90-er jaren was het vooral Geurt Keuken, die hierin het voortouw. Samen met de jeugdleiders werd ervoor gezorgd, dat er naast het regelen van de wedstrijden en trainingen allerlei andere activiteiten voor de jeugd werden georganiseerd. Zo werden jaarlijks de verschillende jeugdkampen georganiseerd, waar de jeugd het hele weekend werd bezig gehouden met allerlei spellen en op de laatste dag werden ook de ouders hierin betrokken. In de wintermaanden werden er zaalvoetbaltoernooien georganiseerd, om de jeugd in ieder geval ook in deze periode bezig te houden.
Invoering ledenpas.
Het bestuur heeft besloten om met ingang van seizoen 1999/2000 de ledenpas weer in te voeren. Alle leden van s.v. S.D.O.O. krijgen voor aanvang van de competitie een ledenpas uitgereikt voor het komende seizoen. Op vertoon van deze pas heeft men o.a. vrije toegang bij de thuiswedstrijden van het eerste elftal. Kan men de ledenpas niet laten zien, dient men de geldende entreeprijs te betalen.
Het bestuur bestond in deze tijd uit Tonny Janssen (voorzitter), Leo Hendriks (secretaris), Ton Gerrits (penningmeester), Ans Schuiling-Wiegman (kadercoördinator) en Henk Hartemink (technische zaken).
Vlak voor de eeuwwisseling verloren we bij SDOO een man van het eerste uur. In december overleed ons erelid Jan Nijenhuis. Hij was één van de oprichters van SDOO. Hij is 35 jaar penningmeester en 1 jaar voorzitter geweest, waarna hij in 1969, samen met zijn broer Wim tot erelid van de vereniging benoemd. SDOO ging zich opmaken voor de 21e eeuw, waarin al snel het 75-jarig jubileum zal worden gevierd. Het jubileumcomité was al aan de slag gegaan. Ook de verhuizing naar een nieuw sportpark was inmiddels aanstaande.
